Een becommentariëring van: "Tussen Woord en Daad" Perspectieven op Duurzame Vrede in het Midden-Oosten
Door Wim Kortenoeven
Midden-Oosten specialist en voormalig lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Op 23 oktober 2012 vroeg de Eerste Kamer der Staten Generaal de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) om advies uit te brengen “over de mogelijkheden die er zijn om het Midden-Oosten Vredesproces te hervatten, met name gezien de recente veranderingen in de regionale en mondiale politieke context” en “over de concrete mogelijkheden die er zijn voor Nederland om eigenstandig, alsook in Europees en ander internationaal verband, bij te dragen aan het vinden van een werkbare oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict”.[1]
Op 21 maart 2013 voltooide de AIV naar aanleiding van de adviesaanvraag een document met de titel ‘Tussen Woord en Daad’ - Perspectieven op Duurzame Vrede in het Midden-Oosten”. Het werd echter pas een maand later officieel gepresenteerd: op 16 april 2013. En pas in de loop van september 2013 zal het document door de Staten-Generaal worden behandeld, in eerste instantie door de Buitenlandcommissie van de Tweede Kamer.
Wie “Tussen Woord en Daad” goed leest kan maar één conclusie trekken”: het is geen neutraal advies maar een activistisch document, dat er vooral toe lijkt te dienen Israel in een kwaad daglicht te stellen en de Nederlandse regering met steun van het parlement aan te zetten tot het voeren van een confrontatiepolitiek met de Joodse staat. Tegelijkertijd adviseert de AIV de Nederlandse regering tot het aanknopen van contacten met Hamas, een terroristische organisatie die in alle openheid propageert dat alle Joden, niet alleen die in Israel, door de moslims dienen te worden gedood.
In het document wordt door de AIV cruciale historische, juridische en actuele informatie weggelaten die begrip zou kunnen kweken voor Israels positie. En waar het gaat om de Palestijns-Arabische partij in het conflict wordt cruciale historische, juridische en actuele informatie weggelaten die een licht zou kunnen werpen op de schuldvraag in het conflict en op de dubbele agenda die door de PLO en de Palestijnse Autoriteit wordt gevolgd. Daarnaast maakt de AIV zich schuldig aan insinuatie en misleiding, manipuleert hij informatie en pleegt hij in een aantal gevallen zelfs regelrechte geschiedvervalsing, bijvoorbeeld m.b.t. het terrorische verleden van de PLO en Israelische vredesinitiatieven na de Zesdaagse Oorlog. Het AIV-advies bewandelt voorts de politiek correcte weg en verzwijgt ook de wortel van het conflict, bijgevolg waarvan al zijn aanbevelingen hun doel voorbij schieten.
Met de publicatie van het in juni voltooide commentaar op het AIV-document werd in eerste instantie gewacht tot het verlopen van de deadline voor het versturen van de op 25 april door de Tweede Kamer aan minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans gevraagde appreciatiebrief. De minister zegde in juni toe dat de brief vóór het begin van het zomerreces aan de Tweede Kamer zou worden verstuurd. Het reces begon op 5 juli, maar op pas op 22 juli, tijdens de spreekwoordelijke komkommertijd, werd de brief dan eindelijk verstuurd.
Uiteindelijk werd de becommentarieerde versie van het AIV-advies vlak voor het aflopen van het reces door mij naar de Buitenlandcommissie van de Tweede Kamer gestuurd. In verband met de zware inhoudelijke kritiek op het AIV-document werd in de procedurevergadering van 3 september door de commissie besloten tot het houden van een schriftelijke vragenronde. Na de beantwoording van de vragen door minister Timmermans komt het AIV-document naar verwachting alsnog aan de orde in een algemeen overleg.
Leeswijzer:
De tekstuele opzet van het AIV-advies is bij de becommentariëring door mij volledig gevolgd, waarbij alleen de 99 voetnoten als eindnoten zijn verplaatst naar het eind van het document. Dit was noodzakelijk om een scheiding te kunnen maken met de 321 voetnoten bij de commentaren op het brondocument.
De brontekst is conform het origineel gezet in Calibri Light, korpsgrootte 11. Met het oog op de leesbaarheid is de regelafstand vergroot van 1,0 naar 1,5. De met geel gemarkeerde passages uit het brondocument zijn inhoudelijk of qua toonzetting ‘problematisch’ bevonden. De commentaren daarop zijn vervolgens per paragraaf ingevoegd (met inspringing, in lettertype Times New Roman, korpsgrootte 11).
Waar de AIV rechtstreeks wordt aan- of tegengesproken is dat in vet gezet. De niet vette commentaartekst betreft de onderbouwing van de kritiek op standpunten, insinuaties, historische manipulaties en cruciale omissies van de AIV. Om snel te kunnen verwijzen zijn de commentaarpunten genummerd. De hoofdstuknummering is in de inhoudsopgave van het brondocument aangepast.
Er is gekozen voor een volledige tekstuele repliek. Dat heeft tot gevolg dat bepaalde argumenten, feiten en weerleggingen meerdere malen terugkomen. Waar mogelijk zijn op het internet beschikbare bronnen gebruikt, zodat de repliek gemakkelijk kan worden geverifieerd.
